JO23-1 is kampioen! Na drie jaar bouwen aan een hecht team – begonnen in de JO19-2 – hebben we dit seizoen eindelijk de kroon op het werk gezet. Na twee seizoenen als eeuwige nummer twee, was het dit jaar raak. En hoe: met nog vijf wedstrijden te gaan stonden we zes punten achter op koploper Sparta Nijkerk, maar via een heroïsche eindsprint grepen we toch de titel.
De ommekeer? Die kwam niet per se van een tactische omzetting of een magische trainingsmethode… Nee, het ontbrekende puzzelstukje bleek een man met een vlag: Hansie.
Hansie: meer dan alleen een vlaggenzwaaier
Voor wie hem nog niet kent (bestaan die mensen überhaupt?): Hans van der Kolk is al 58 jaar lid van de club. Speler, leider, grensrechter, lid van de onderhoudsgroep, en tegenwoordig ook nog achter de bar in de kantine te vinden. Een wandelende clubicoon dus – eentje van het soort waar elk team van droomt.
Toen Hans zich dit seizoen beschikbaar stelde als grensrechter, viel alles op z’n plek. Buitenspelsituaties werden ineens kristalhelder (oké, behalve voor onze tegenstanders dan), de rust aan de zijlijn keerde terug, en het team begon te draaien. Wie had gedacht dat de route naar het kampioenschap liep via een 70-jarige met een vlag en een perfect gevoel voor timing?
De beslissende wedstrijden
Met vijf duels te gaan, zes punten achterstand en de titel ogenschijnlijk uit zicht, begon onze eindsprint. En hoe!
Eerst werd koploper Sparta Nijkerk met overtuigende cijfers verslagen: 4-1. Een wedstrijd waarin alles klopte: het veldspel, de inzet, de goals – en natuurlijk het vlaggebruik van Hansie. Sparta Nijkerk wist niet wat ze overkwam.
Daarna volgde WVF, op dat moment onze directe concurrent voor plek twee. Ook zij kregen met 4-1 een duidelijke boodschap mee: JO23-1 komt eraan – en niemand houdt ons meer tegen. Wat volgde, was het onvermijdelijke. We bleven winnen, groeiden in vertrouwen en klasse, en sleepten de titel uiteindelijk overtuigend binnen. JO23-1 kampioen!
Eer voor het hele team – maar een speciale buiging voor Hansie
Zonder de inzet van spelers, staf en supporters was dit natuurlijk niet gelukt. Maar één man verdient dit jaar een extra buiging: Hansie.
Een clubman in hart en nieren, en het levende bewijs dat je op elke leeftijd van onschatbare waarde kunt zijn voor je team en je vereniging!!!
