Dat hoofdveld, ja daar had Theo wat mee. Al die jaren ging hij nooit naar de club, de wedstrijd, het sportpark of de GOBO maar altijd NAAR HET VELD.

Iedere dag was hij er te vinden, na het werk omkleden, eten en “naar het veld”. Elke dag was er wel wat te doen, vergaderen, lotto avond, trainingen. Op vrijdagavond werd de wekker gezet want hij moest vroeg naar “het veld”. Veld keuren, boos, als Pier van Veen of Willem Rekers het afkeurde, of juist goed keurde als hij vond dat het niet goed was voor “het veld” als er op gespeeld werd. Zo ging het vele jaren.

Toen hij na al die jaren gestopt was ging hij iedere dag fietsen, juist ja, een rondje rond “het veld”. En als er jongens een balletje aan het trappen waren op “het veld” dan stopte hij en ging er op af. Hij was het er ook helemaal niet mee eens dat de gemeente er geen bezwaar tegen had, het was haast heiligenschennis!

Enige weken voor zijn overlijden ging hij met Inge nog een rondje toeren, langs “het veld”. Ze hebben er even stilgestaan maar hij wilde niet uitstappen. Toen heeft hij afscheid genomen van “het veld”.

Zijn plaats op de tribune zal leeg blijven en hij zal niet meer met Fred meegaan naar de uitwedstrijden. Maar vanaf zijn blauwgele wolkje zal hij er bij zijn en roepen:

Ik wens vv Nunspeet een mooie toekomst met goede resultaten. Heel veel dank aan allen die in deze tijd met ons meeleven ook namens onze kinderen en kleinkinderen.