Tijdens de afsluiting van het seizoen 2017-2018 werd er zaterdagavond 26 mei jl. afscheid genomen van de vertrekkende selectiespelers en selectiespelers die op een lager niveau hun voetbalcarrière voortzetten. Ook werd er afscheid van de verzorgers Ariane en Jaap Pol. Voor een ieder was door Kees Keizer een gedicht gemaakt.
Henk Baum
Na een kwartet van onstuimige jaren
gaat het ‘Henkie, Henkie’ vanaf vandaag verstommen
geen achteloze voetbewegingen meer
waarmee hij belagers en opponenten
die als majestueuze kathedralen voor hem oprezen
als wankelende kwajongens achteloos op verkeerde benen zette
ook geen dwarse en eigengereide handgebaartjes meer
naar arbiters, tegenpartij of eigen staf
geen ronddwarrelende shirtjes die na een verbolgen Baum-actie
de hemel boven ‘De Wiltsangh’ blauw-geel kleuren
koppige daden geboren uit grenzeloze ambitie en eerzucht
noodzakelijke ingrediënten om toprendement te oogsten
we gaan hem nog missen, de man van voltreffers en vrolijke fiasco’s
vele vrije trappen en penalty’s brachten hem roem en glorie
soms ook hoon en een potverdorie
het resultaat van veel opeisen en niet alles bewijzen
hij verdwijnt aan de horizon als een veelkleurige stip
maar zijn naam blijft voorlopig nog rollen over menig Nunspeets lip.
Ronald Hoek
Zijn voetbalwieg stond in Hulhorster dreven
talent en ambitie deden hem naar het hogere streven
zijn draaien en keren vond hij onder Ermeloose rook
stugge en hoekige verdediger
die driftig als een agressieve waakhond
het doel als eigen huis en haard verdedigt
met een band om zijn bovenarm
uiterlijk symbool van routine en ervaring
voerde hij aan en voerde uit wat trainer en staf hem aangaven
trok bij twist uiteen wat dreigde te botsen
stroopte de mouwen op waar hoofden gingen hangen
inspireerde en motiveerde, ging voorop in de strijd
alles wel met redelijk matige snelheid
een treetje terug
na duizenden stappen op goed niveau
het zal hem niet berouwen
dat rustiger spel met nauwelijks risico.
Christian van de Kamp
Een gestalte, rijzig en hoogopspringend,
zwerft langs Veluwse velden
als een hongerige wolf zoekend naar witomlijnde grasvelden
naar aanzwellend applaus en bollende netten
hij vindt met mate zijn treffers en nauwelijks rust
om voor lange tijd de koestering en liefde van een club
in zich te laten wortelen en te laten opbloeien
de jaren van noeste arbeid en ongetemde dadendrang
hebben zijn rijzige en gespierde karkas aangetast
hij zocht onrustig en vindt nu stilte en verpozing
buiten de lijnen van hectische voetbalarena’s
hij verruilt voetbalglorie en kampioenschap
voor het geluk van het vaderschap.
Emiel Goud
Jong en ongepolijst werd hij in Elspeet al ingelijst
toen kenners in Nunspeet veel van hem hoorden
trok hij voorzichtig een stukje naar het noorden
zoekend naar een plaatsje op de topscoorderlijst
dartelt langs de lijn als een olijk veulen
en werk als het bekende paard
laat al accelererend schroeivlekken achter
in het kort gekapte kunstgras
hoewel stevig en robuust, zoals een swingende Andre Hazes
haalde niet bij elke partij de basis
ach, ook trainers zijn maar mensen
die men soms wel weg wil wensen
nooit deed men vergeefs op hem een beroep
regelmatig met een beslissende goal op de Nunspeetse stoep
geeft nu gehoor aan de roep van de Elspeetse hei
vindt daar warm bad en heerlijk huis in een vertrouwd contrei.
Kevin Scholten
De weg door het woud tussen Epe en Nunspeet
zal weldra verstillen. De pendelbus verliest een passagier
en ons middenveld een draver pur sang
altijd in beweging, zoekend naar ruimte
voor steekbal of voorzet. Een dienende speler op elke positie
zijn broze onderstel vleide hem te vaak in horizontale positie
van dienende kracht naar liggende onmacht
hij doorliep bijna alle stadia van medisch liggen
op het gras, op de brancard, op de operatietafel, op de massagebank
bezocht meer artsen en masseurs dan trainingen
het laatste doek valt onder wegstervend applaus
hij verlaat het sportpodium en trek verder
zonder nieuwe ovaties voor zijn vele prestaties
doch zijn kloeke zullen blijven echoën over Veluwse velden.
Niek Fidder
Als voetbaltelg uit een roemrijk geslacht
flaneert zijn pezige silhouet ijl en rank
tussen aanval en de mannen van verweer
hij legt verbindingen tussen heen en terug
beweegt als een gazelle rondom de centrale cirkel
altijd speurend naar doel en net
maar vaker net niet dan doeltreffend
wisselde vaak tussen harde bank en schraal kunstgras
altijd beschikbaar zonder morren
bereid tot trekken, duwen, vechten, sjorren
te krap van gewicht voor succesvol overwicht
stapt één tree terug maar blijft in ’t zicht.
Erwin Duits
Pittig en potig rijst hij op voor het witte kader
staat robuust als een obelisk
zijn schaduw reikt voorbij de penaltystip
een kolos die frêle doelbestormers doet huiveren
over het veld schalt zijn stem als een scheepshoorn
komt fier en fors omhoog bij elke voorzet
en vol emotie en verontwaardiging even snel van de bank
kent meer angst voor blessures dan voor kanonskogels
gaat kennis en kunde delen met doelwachters
van hoog en laag allooi
de liefde voor het metier kun je eindeloos delen
zonder dat het vermindert.
Jos Huijgen
Er voetbalt bij Nunspeet een Jos
met guitige kop en op de wangen een blos
haalt op training uit met een schot voor de boeg
voor volle bar en gezellige kroeg
daar is volop plezier, maar voetbal de klos
hij voelt zich daar thuis en leeft tevree
gaat goedgemutst terug naar nummer twee
met schrammen en hier en daar wat letsel
het is voor Jos geen enkel beletsel
geen hoogste top maar hij zit er niet mee
voorlopig zal hij nog niet bedaren
hij dartelt verder met het genot van wilde haren.
Jaap Pol
Het is opvallend maar niet tegendraads
wanneer een speler ligt staat hij op
loopt er iets mank, sprint hij fris van de bank
als de patiënt weer beweegt, gaat hij rustig zitten
zoals in Lourdes menige pater
verricht hij wonderen met spons en water
kreupel gepeupel en elke simulant
neemt hij meelevend bij de hand
zwachtels, pleisters, smeersels
-alles gaat overboord-
hij stopt, naar het schijnt
helpt niemand meer rechtop of overeind
er ruist een geheimzinnig fluisteren door de wind
‘Jaap is van Heintje Davids een buitenechtelijk kind
dat afscheid is dus nu wel zijn keus
maar niemand neemt dat nog serieus
iedereen is zo gewend
dat hij bij malheur het veld oprent
nee, die jongen gaat echt niet zitten vissen
hij kan Nunspeet nog lang niet missen.
Ariane
Bloed, blauwe plekken, schaaf- en schotwonden
hoofdpijn, kneuzingen, verstuikingen en zo meer
onze mannen raken snel geschonden
waar zijn die kerels van weleer?
ook zijn niet allen even goed gebekt
hun vocabulaire is klein van stuk
soms slechts gebrekkig dialect
ze zoekt nu elders haar geluk
binnen witte lijnen is de ruimte beperkt
haar vreemde talen vinden er geen thuis
de chemie is wellicht ook uitgewerkt
ze wil de wereld in, verder van huis
de zware waterzak en de scherpe schaar
’t is mooi geweest; ze is ermee klaar!
© Gedichten: Kees Keizer
© Foto’s: Niels Boersema | NBFotografie
