vv Hierden Vr1-vv Nunspeet Vrr1 2-1 [0-1]

“Storm, Strijd & Spanning tot het eind.”

Dankzij de intreding van de boetepot, stonden alle meiden netjes om 13:45 klaar om te vertrekken richting Hierden. De wedstrijdspanning begon zich langzaam maar zeker op te bouwen. Erik hield zich bezig met wat smalltalk met de trainer van de tegenpartij. Niemand weet precies waarover. Ondertussen was Ilse’s artistiek ingetapete knie het gesprek van de dag en na onze gebruikelijke warming up begaven we ons naar het veld.

Eerste helft:
We traden aan met versterking van Anouk, Kaydee, Liselotte en Myrthe. Het fluitsignaal klinkt, we gaan beginnen. De eerste 10 minuten bestond voornamelijk uit regen, onweer en een tegenstander die stevig druk zette. Het noodweer zorgde voor een korte pauze, waarin wij de kans kregen om even bij te komen en de tactiek te bespreken. Na enkele minuten kregen we al weer het sein ‘veilig’ en konden we weer terug het veld op.
Het eerste kwartier was spannend: gelijk opgaand, soms wat slordig, maar met prima combinaties. De tegenpartij probeerde vaak door te breken, maar wij konden het doel schoon houden. In de 40ste minuut kwam hét moment waar we op hoopten: Lotte gaf een heerlijke bal in de loop van Belle, die koel de keeper passeerde: 1-0! De vreugde was groot. In de rust benadrukte Erik dat de voorhoede van de tegenpartij razendsnel was, maar ook dat wij na het onweer juist sterker terugkwamen.

Tweede helft:
Na de peptalk van Erik was het tijd om ons klaar te maken voor de tweede helft. Daniëlle, was rechtstreeks van haar opleiding naar het veld gesprint, zónder voetbaltas. Gelukkig regelden de meiden in no-time een complete outfit, en konden we starten aan de tweede helft. Er werden wat wissels uitgevoerd. Lotte Dijkman op rechts, Anouk op links en ook Belle werd gewisseld voor Romée.

De tweede helft kende spanning en sensatie. Een indirecte vrije trap werd weggewerkt door Esmee, Sanne deed hetzelfde even later. Romée kreeg een kans, net naast. Kaydee ook, weer net naast. In de 58ste minuut kregen we de gevreesde penalty tegen: helaas 1-1. Daarna mocht Daniëlle het veld in, die Daimy verving (die overigens super heeft gespeeld als midmid). En het was duidelijk: vandaag gold er een streng zero-tolerancebeleid. Zelfs een verdwaalde ademtocht in de rug leverde al een fluitsignaal op. Dus zat er niets anders op dan de schouders eronder en nog harder te knokken voor iedere bal.
Silia was scherp: reddingen en ballen uit de lucht plukken alsof niets was. Romée scoorde bijna de 2-1, maar een verdedigster kon de bal nog net van de lijn halen. Het bleef enorm spannend. Melissa vlagde nog voor buitenspel en voorkwam een tegengoal (ten onvrede van een aantal ‘volwassen’ mannen langs de lijn). Nog tien minuten op de klok: alles geven. Erik pakte zelfs nog een bal uit de lucht alsof het niets was. Maar in de 91ste minuut… de mokerslag: 1-2 voor de tegenpartij.

Geen punten, wel complimenten. We hebben gestreden als team. Het zat niet mee deze keer, maar ons spel was goed. Op naar volgende week!

[Diavoorstelling tonen]